M_N - Mijn Diepste Ziel

Meestal van glas en soms van steen...

Merkbaar

Mijn vader

My love

Mixed feelings

Mijn handvatten

Ik ben niet echt gemakkelijk
Me wapenen was de enige manier
Om het leven aan te kunnen
Daarom ben ik nu nog hier

De liefde ontbrak veel in mijn leven
Geluk heb ik weinig gevoeld
En dat heb ik wel te geven
Maar weet alleen niet goed hoe 't moet.

School was voor mij een droomtijd
Het leren en studeren gaf me moed
Mijn moeder vond mij maar een rotmeid
Vakantie was voor mij niet goed

Een echt gezelschapsmens ben ik niet
Ben in werkelijkheid een eenling
Werk liever alleen niet in een team
Teamwork is niet echt mijn ding

Ook ben ik vaak heel bot
Te direct soms veel te raak
Achteraf schaam ik me rot
Stoot mensen af en loopt het spaak

Wat ik nu ben kon ik bereiken
Door wat ik noem: mijn handvatten
Mocht dat soms gemakkelijk lijken
Het is niet voor ieder te bevatten

Toch houd ik echt wel van mensen
Wil ze niet kwetsen, maar proberen
Een leuk leven voor ons te wensen
Het tij dan weer ten goede te keren

Achter mijn lachen zitten tranen
Dat krijg je niet te zien oh nee
Soms zijn het complete oceanen
Mijn lach is net de zon in de zee

Attendeer me als ik iets fout doe
Wel met takt, dat is een opsteker
Ik wil werken aan iets goeds
Ik mag er zijn ik weet het zeker

Voor diegene waar ik veel van hou
En me heel erg ben gaan hechten
Weet dan: ik ben wel heel trouw
Zal dan ook altijd voor je vechten

Makkelijk

Wat is het makkelijk
Dat een ander voor je invult
Hoe je je voelt

Wat is het makkelijk
Dat een ander voor je invult
Wat je bedoelt

Wat is het makkelijk
Dat een ander denkt
Je beter te kennen dan jezelf

Wat is het makkelijk
Dat een ander denkt
Het beter te weten dan jezelf

Daardoor ......

Is het niet makkelijk
Uit te leggen
Dat men je niet echt begrijpt

Is het niet makkelijk
Uit te leggen
Wat je echt aangrijpt.

Is het niet makkelijk
Uit te leggen
Dat men je niet echt kent

Is het niet makkelijk
Uit te leggen
Dat alles anders voelt dan men denkt.


Mijn hoofd is vol

Waarom is mijn hoofd zo vol
Vol met vragen en gedachten
Ben kapot van binnen, compleet op hol
Omdat ik stil moet zijn en wachten

Want uitspreken kan ik het hier niet
Het wordt toch niet begrepen
Dat geeft dan weer zoveel verdriet
En wordt mijn keel weer dichtgeknepen.

Waar moet ik met dit alles heen
wat maakt dat het wordt gesust
"Blijf positief" komt door me heen
Alleen dan vindt je rust

Dat heeft een vriend me pas gezegd
Ook dat ik moet voorzichtig zijn.
Hij weet ook hoe ik toch wel vecht
Zal in gedachten bij me zijn

Er blijft me maar één mogelijkheid
Het van me af te schrijven
Dan raak ik het uit mijn hoofd toch kwijt
Maar zullen veranderd in mijn ziel blijven

En gelukkig heb ik het papier
Dat vriendelijk naar me fluistert
Ik heb geduld schrijf het maar hier
Ik ben degene die wel luistert



Mijn hart

Waarom doet mijn hart zo’n pijn
Dat hoef ik mezelf niet af te vragen
Er gebeurt heel veel rondom mij
Dat bijna niet is te verdragen

Als je een verandering van iemand ziet
en je hebt geen idee waarom dat is
dan doet je dat zó veel verdriet!
Je denkt waarom gaat het zo mis?

Je gaat eerst bij jezelf te rade:
Kan ik iets doen, heb ik ook schuld?
Dan leer je dat je ’t los moet laten.
Wat hier telt is alleen geduld.

Toch heeft alles wél een grens.
Want alles hoef je niet te pikken.
Je houdt je vast aan je grote wens.
En ondertussen blijf je nog slikken.

Op een dag komt het allemaal goed.
En valt de puzzel op z’n plek
Lachen me de dagen weer stralend toe
Is alles nog een mistige vlek.

Het zal wel altijd blijven hangen
Maar eens  wordt alles weer heel fijn.
Mijn diepste ziel ligt op papier gevangen
Nu doet mijn hart niet meer zo’n pijn.



Mijn, nee, ónze vader!

Een jaar of 12 was ik pas,
toen ik er achter kwam
dat mijn nicht mijn zusje was.
Dit was iets dat mij m’n adem benam.

Een dochter van mijn vader is zij,
en 5 jaar ouder dan ik ben.
‘n Rare gewaarwording, staat me bij.
Een zus die ik als nichtje ken.

Mijn zusje zag hem niet als vader
omdat hij er nooit voor haar was.
En hij verklaarde zich nooit nader
wat daarvan de reden was.

Zij kwam als 4 jarige naar Holland,
verliet met haar moeder thuis en iedereen,
waar ze van hielden in haar land.
Ze wisten even niet waarheen.

Haar vader, want ik was er toen nog niet,
gaf hen beide geen liefde meer
Begon een leven met een ander en verliet
Hen beiden zonder meer.

Mijn zusje kreeg van alles de schuld:
Ze zei geen “papa” tegen hem.
Hij nam daarvoor ook geen geduld
hij was er nooit, wat kende ze hem.

Vlak daarna werd ik geboren.
Door hem verwekt bij die andere vrouw.
Een bastaard, waar niemand van wilde horen,
want hij was toch iedereen ontrouw?

Alles is toen steeds verzwegen
tot ik dus bijna 12 jaar was.
Ik had genoeg verstand gekregen
Zodat ik er toen snel achter was.

Mijn zus en ik kennen elkaar nu vele jaren
En leren van elkaar steeds meer.
Toch hebben we beiden onze “maren”:
Wat bezielde onze vader steeds weer?

Hij verdween opnieuw uit ons beider leven.
Liet zich nu zelf leven door weer een and’re vrouw.
Begrip daarvoor konden we hem nooit geven.
We weten niet, wat hij van het leven wou.

Hij gaf altijd "gemakkelijk" een ander de schuld.
Terwijl hij zelf degene was, die ons steeds verliet.
Jarenlang hadden wij het geduld
Maar hij nam zijn verantwoordelijkheden niet.

Nu hoeft hij die verantwoording niet meer te dragen
Hij is er nu enkele jaren niet meer.
Hij liet ons achter met duizend en één vragen.
Wij.....gaven 't een plekje en vragen niet meer.

Mooie pioen

Morgen…

Morgen, altijd maar morgen.
Elke dag wacht ik op jou.
Je eindelijk weer eens te zien
gewoon omdat ik van je hou

Om je recht in je ogen te kijken.
Je een knuffel te kunnen geven.
Laten zien hoe ik me nu voel.
Bij jou te zijn voor heel even.

Morgen, altijd maar morgen.
En de tijd die vliegt voorbi.j
Uren worden dagen en weken.
En jij bent nog steeds niet bij mij.

Toch blijf je me maar beloven
dat je er snel weer eens zal zijn.
Morgen, misschien wel morgen
Verdrijf je mijn gemis en pijn.


Muziek

Nieuwe baan...succes!

Mama's handen

Mijn manier

Nonchalant

Nee...niemand!

Niemand

Soms is er zoveel dat ik voel,
maar ik heb zo weinig te zeggen.
Niemand begrijpt, wat ik bedoel
en ik kan het niet uitleggen.

Ik wenste, dat iemand kon verstaan
dat iemand zei wat ik net dacht
maar niemand lijkt mij te verstaan
‘k voel me alleen in een koude nacht.


Niet zomaar gewoon

Verloren in mijn leven
Heb ook jij me een gevoel gegeven:
‘Ik ben de moeite waard’.

En het is niet alleen maar voor één dag,
mijn wereld lijkt niet meer zo stil te staan.
Jij … vindt het maar een simpel gebaar.

Geen berekende woorden, geen doorzichtige leugens.
Een houden van in alle eenvoud,
zo verdiepend en zo vertrouwd.

In m’n huilen en in m’n lachen,
adem jij een warmte uit
zacht wiegend in mijn huid.

Steeds heb je zachte woorden klaar.
Je bent je er zelf niet van bewust:
maar je schenkt mij een vertederende rust.

In jou vind ik een vriend(in),een veelkleurige aanwezigheid.
Ook al vind je jezelf maar een gewoon mens,
voor mij ben jij……een Prachtmens!!



Nieuwe start

Je leven kent zo zijn ups en downs.
Ga je te hard down
dan gaat er iets niet goed,
dan ga je je ondergang tegemoet.

Met vallen en opstaan moet je leren
dat het ook anders kan verkeren.
Het leven kan ook een feest zijn.
Om dat te ervaren is pas fijn.

Open staan voor nieuwe uitdagingen,
wat vaker het hoogste lied zingen.
En de positieve dingen blijven zien
dan kom je er wel, misschien!

Met een beetje geluk kom je er dan wel
en misschien ook wel heel erg snel.
Kansen niet verspelen
want dat doen er al zovelen.

Het geluk weet waar jij woont
maar heeft dat niet zo vaak getoond.
Daarom zeg ik tot besluit
gooi al die slechte gevoelens er maar uit.


Nu ben ik helemaal alleen!

Nu ben ik helemaal alleen!
Die woorden klinken in mijn oren
Als ik aan mijn vader denk
Hij was blij toen ‘k werd geboren
Ik was voor hem een groot geschenk.

Nu ben ik helemaal alleen!
Want mijn vader is er niet meer.
Ondanks bekroond te zijn met een kostbaar gezin  
Doet het leven zonder mijn vader zeer
Hij is degene die mij het meest heeft bemind

Maar…

Nu ben ik helemaal alleen!
Spookt allang niet meer door mijn brein
Als ik aan mijn vader denk
Want allen die me dierbaar zijn
Maken mijn leven tot een geschenk.

Dus…..

Nu ben ik nooit meer helemaal alleen!



“Nu even niet”

De rek is er uit,
Nu even niet
Je komt er niet uit
Nu even niet

Je bent wel heel sterk
maar nu even niet
Je bent heel goed in je werk,
maar nu even niet.

Je kunt de hele wereld aan,
maar nu even niet
Je blijft altijd doorgaan
maar nu even niet.

Nu is het jouw tijd.
Zeg: “Nu even niet”.
En ga ervoor, meid
Nog steeds… nu even niet.

Nu is het streven:
“Strakjes weer wel”!
Omhels je het leven
Zit goed in je vel.

Je komt er wel,heus.
Maar nu even niet!
Even geen andere keus
Maar ….strakjes weer wel!